Που σαι ρε Ζαμπούνη...

Όταν είναι Τετάρτη βράδυ και έχεις πιάσει καινούργια γκόμενα, δεν χρειάζεται να την βγάλεις έξω μαζί με τον δικηγόρο που σου έχει βγάλει το διαζύγιο. Πρώτον, επειδή δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτε και σε κανέναν και δεύτερον, επειδή, ίσως ο δικηγόρος δεν γουστάρει και ιδιαίτερα να βγει μαζί σου. Επειδή, όμως τυχαίνει ο πελάτης να έχει πάντοτε δίκιο και ο δικηγόρος, κάποιος σαν εμένα, να μην έχει προσωπική ζωή αφενός, να μην έχει και κάποια δικαιολογία αντάξια του ότι "έχω προσωπική ζωή και θέλω να μ'αφήσεις ήσυχο", συνηγορούν στο να πηγαίνουν μια άκυρη (και άκαιρη βραδιά) όλ τουγκέδερ στα επαρχιακά μπουζούκια.
Εκεί τυχαίνει το εξής παράλογο: ένας εντελώς μεθυσμένος τύπος έρχεται στο τραπέζι μας και ζητάει από την καινούργια γκόμενα να χορέψει μαζί του, το τσιφτεντέλι που παίζει η ορχήστρα. Η καινούργια γκόμενα κοιτάει με απορία τον πελάτη, ο πελάτης κοιτάει με απορία τον δικηγόρο, ο δικηγόρος κοιτάει με απορία το ταβάνι...! Αφού ο μεθυσμένος κοντεύει κυριολεκτικά να πηδήσει την καινούργια γκόμενα επάνω στο τραπέζι με τα λελούδια που ο πελάτης χρύσωσε τις λελουλούδες να αφήσουν, ο πελάτης σκουντάει τον δικηγόρο και τον ρωτάει: "τι να κάνω τώρα, να τον αφήσω";
Για τον δικηγόρο είναι απλά τα πράγματα... Συνεκτιμά τις καταστάσεις ως εξής: α) Ο τύπος έχει κάτι δικέφαλους σαν το μπούτι του δικηγόρου β) δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να συντάξει εξώδικο δήλωση διαμαρτυρίας γ) κοιτάει την παρέα του ενοχλητικού, διαπιστώνοντας ότι όλοι είναι απόφοιτοι περιθωριακού Γυμναστηρίου, σαν αυτά που έχουν αφίσες τον Σβαρτζενέγκερ δ) κοιτάει τον πελάτη που είναι ρέκλα, υποψιαζόμενος ότι δεν θα τα βάλει με όλους αυτούς σε περίπτωση άρνησης και ε) αφού δεν συνοδεύει αυτός την καινούργια γκόμενα του πελάτη, δεν είναι δικό του πρόβλημα και... συνηγορεί να χορέψει το έρμο τσιφτεντέλι.
Ο πελάτης συμφωνεί με χαρά...
Παρένθεση πρώτη: Ο πελάτης δεν έπρεπε να συμφωνήσει. Ή έπρεπε να αφήσει την καινούργια γκόμενα να χορέψει και να σκωθεί επί τόπου να φύγει ή έπρεπε να διώξει τον μαντράχαλο που πήγε και ξύστηκε στις καρέκλες του δικού του ζωτικού χώρου. Με όποια θυσία, συμπεριλαμβανομένης να του μάσει τα τσαούλια ο νταβραντισμένος μεθυσμένος, αυτουνού και του δικηγόρου και της νέας γκόμενας.
Παρένθεση δεύτερη: Ο δικηγόρος πρέπει να μεμφθεί για απιστία; Όχι... Ο πελάτης πρέπει να μεμφθεί για έλλειψη στοιχειώδους savoir vivre...
Συνέχεια... Ο δικηγόρος αντιλαμβάνεται ότι την καινούργια γκόμενα σε λίγο θα την πασπατεύει το μισό μαγαζί, αλλά δεν έχει όρεξη να δίνει τσάμπα νομικές συμβουλές. Ζητάει τον λογαριασμό και είναι έτοιμος να φύγει. Την ίδια άποψη έχει και το νέο ζευγάρι ( ο μεγαλοδύναμος να το κάνει). Ο Δικηγόρος φεύγει πρώτος, ο πελάτης φεύγει δεύτερος, η νέα γκόμενα φεύγει τρίτη, στην δε πόρτα την προφταίνει ο μποντιμπυλντάς μεθυσμένος και την μπαλαμουτιάζει...
Ο Δικηγόρος και ο πελάτης περιμένουν απέξω στο κρύο...
Τι λέει ο ποινικός κώδικας; Τίποτε... Όταν όμως ο Ζαμπούνης κάθεται και γράφει ότι πάντοτε προηγούνται οι κυρίες, και πάντοτε τους ανοίγουμε τις πόρτες και περιμένουμε να περάσουν μπροστά, τι άραγε ήθελε να πει; Πρακτικά θέματα: οι γκόμενες περνάνε μπροστά για να τις ελέγχουμε και να μην τις πιάνουν τον κώλο οι ξένοι!!! Δεν υπάρχει άλλος λόγος... Σοφά εποιήθη το savoir vivre!!!
Άρα ποιος φταίει που η μαντάμ εμπαλαμουτιάσθη στην έξοδο του κέντρου; Η μπαλαμουτιασθείσα ή ο μπαλαμούτης; Ουδείς άλλος από τον συνοδό που δεν ακολούθησε το σαβουάρ βίβγ (εεεεε; είδατε το γγγ), γιατί αν έπαιρνε τα μέτρα του, κανέναν δεν θα σούραγε...



Στο βάθος επικρατεί η γλυκειά θλίψη του δικηγόρου, ο οποίος μονολογεί: δεν θα προλάβω να βγάλω κι αυτό το διαζύγιο...