επιστολή σε μια κομμώτρια...

Αγαπητή μου Τζόουρτζια,

με χαρά επληροφορήθην ότι κομίζεις την κομμωτικήν τέχνη και πραγματικά, αφορίζοντας την κακότροπη και οπισθοδρομική συμπεριφορά ορισμένων θηλυπρεπών αρσενικών του φόρουμ μας (ήτοι παλιοπτσιάδουν) θα ήθελα να με συμβουλεύσεις σε ένα κρίσιμο για εμένα ζήτημα:

Ως γνωστόν, από της ηλικίας των τριάκοντα ετών, η κόμη μου άρχισε σταδιακά να κοντένει ανησυχητικά. Ενώ στην αρχή το μήκος της έφτανε στο ύψος του κόκυγος (λέγε με άνω κωλομέρια) με το πέρας των μηνών τα μαλλιά μου μίκραιναν με αποτέλεσμα σήμερα να μην ξεπερνάνε τα τρία - τέσσερα εκατοστά το μήνα. Πολλοί φίλοι μου ανησύχησαν για το συμβάν αυτό και πολλάκις με συνεβούλευσαν να προσφύγω σε ψυχιατρική βοήθεια και αρωγή, φοβούμενοι ότι το ελάττωμα του μήκους οφειλόταν σε ψυχοτροπογόνα ορμονικά, που προεκλήθησαν από την έναρξη του επαγγελματικού μου βίου και του άγχους που αυτό συνεπάγεται.

Παρόλα αυτά, ο ψυχίατρος, ικανότατος επιστήμων με σπουδές εις Βιέννας και ΤΕΙ Φαρσάλων ευστόχως διαπίστωσε ότι το άγχος δεν συνδεόταν με την μείωση του μήκους των θριχών μου, ούτε και η οδυνηρή παιδική ηλικία, η πρώιμη σεξουαλική μου ανάπτυξη και το αίσθημα ανασφάλειας για την ωρίμανση των γεννητικών μου οργάνων, όπως υποψιαζόμουν διαβάζοντας επιμελώς μεγάλους καθηγητές της ψυχιατρικής, όπως ο Φρόϊντ και η Τατιάνα Στεφανίδου.

Όπως μου επεσήμανε ο δρόκτορας, η μείωση του μήκους των μαλλιών μου οφειλόταν σε εξωγενείς παράγοντες και ιδίως στην κοπή αυτών από τις επισκέψεις στον κουρέα της γειτονιάς μου. Η αποκάλυψη αυτή ήταν εξόχως αποκαλυπτική... Αποκαλύφθησαν αποκαλυπτικές αποκαλύψεις...! Κυριολεκτικά έριξε άσπιλο φως απλέτως σε ένα ζήτημα, που απασχόλησε εντόνως εμένα, την οικογένειά μου, τον ευρύ κοινωνικό μου κύκλο, την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών!

Είχε όμως μια συνέπεια, που ήταν αδύνατο να προβλέψω! Αίφνης, παρατήρησα στον καθρέφτη ότι στο είδωλο μου φαινόσαντο λευκές θρίχες στο ύψος της φαβορίτας και του κροτάφου. Για πολλές εβδομάδες πίστευα ότι ο καθρέφτης ήταν ελαττωματικός, αλλά αδυνατούσα να κάνω κάτι γι'αυτό. Τον είχα αγοράσει από τους Ρωσοπόντιους του Μενιδίου και δεν είχε εγγύηση μη καλής λειτουργίας. Μέχρι που ένας φίλος μου, υπερπηδώντας μια καλή σχέση που είχαμε αναπτύξει από την στρατιωτική μας θητεία μου ανέφερε το ρητό "άσπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα στην follie Follie"!

Μπροστά στην λευκότητα της τρίχας, αισθάνθηκα ως δυσκοίλιος μπροστά στο χαρτί υγείας. Ένας έντονος πόνος αγκάλιασε το μικρό στομάχι μου και μια αδυναμία μου φαγούρισε το δεξί μου ρουθούνι... Αυτή ήταν λοιπόν η λήξη της παιδικής μου ηλικίας; Στα τριανταπέντε μου θα πέρναγα τόσο μικρός στην εφηβεία; Κι αν ασπρίζει το τριχωτό της κεφαλής μου στα τριανταπέντε, τι στ'αλήθεια θα πρέπει να κάνει όταν φτάσω τα 480 χρόνια; Πως θα είναι τότε τα μαλλιά μου;

Οι σκέψεις αυτές ταλάνιζαν τον ανήσυχο εγκέφαλό μου... Αλλά ξαφνικά, ως χερουβείμ μια τηλεοπτική εκπομπή μου άνοιξε νέους ορίζοντες στην αντίληψή μου για τη ζωή. Ένα σπρέϊ μαλλιών θα έβαφε τις τρίχες μου και από λευκές θα μετουσιωνόταν σε μαύρες! Έτσι και με τον τρόπο αυτόν δεν θα έφταναν ποτέ τα κακά μαντάτα στην folie folie!

Όμως το σπρέϊ ήταν μάπα... Κάθε φορά που ίδρωνα και πήγαινα στην δουλειά, φεύγανε σαν πουλιά τα χρώματα! Χαρτιά, πληκτρολόγια και γιακάδες λερωνόταν από την βαφή! Η κατάσταση είναι απελπιστική, γιατί κινδυνεύω να χάσω την δουλειά μου. Όλοι διαμαρτύρονται γιατί λερώνεται η μοκέτα του γραφείου....

Γι'αυτό λοιπόν Τζόουρτζια, επειδή είσαι του χώρου, θέλω να μου δώσεις την ειλικρινή επαγγελματική συμβουλή σου:

Ξέρεις με ποιόν τρόπο βγαίνει η βαφή μαλλιών από την μοκέτα του γραφείου;

Ευχαριστώ, Σίνσερλι γιόρς...